Niers
kanovaren zoals het ook kan
Limburg. Onze meest bergachtige provincie wordt doorsneden door wilde beekjes en bubbelende riviertjes die faam genieten als hide-out voor zeldzame waterdieren (de rivierschildpad! de vuursalamander!). Vanwege haar achterlijke ligging hebben we het zuidelijke rijksdeel tot nu toe links laten liggen in onze zoektocht naar waterwildernissen en woeste natuur. Op deze loeihete julidag moet daar echter verandering in komen. Vandaag zullen we namelijk het schilderachtige Limburgse riviertje de Niers gaan bedwingen.
Na een paar uur rijden (Limburg is inderdaad een behoorlijk eind weg) parkeren we de auto in het plaatsje Gennep. Daar kunnen we ons vaarterrein al een beetje inspecteren, want de Niers stroomt pal langs dit Limburgse stadje. Het riviertje maakt daadwerkelijk een vrij schilderachtige indruk, met haar kronkelende loop en de zomergroene bosschages langs de oever.
Door stoffige lössvelden lopen we naar de plek waar we opgepikt zullen worden door de kanoverhuurder: het voormalige klooster Roepaen. De gewijde locatie is nu in gebruik als partycentrum, conferentieoord en restaurant. In het restaurant vragen we naar de kanoverhuurder.
‘Hij zal er zo wel aankomen,’ zegt de kelner, terwijl hij de glazen afdroogt, ‘Jullie kunnen hier wel op hem wachten.’
We gaan zitten op het terras en wachten op de dingen die komen gaan.
Na een kwartiertje komt er inderdaad iets. Over de provinciale weg nadert een soort kermistreintje, voortgetrokken door een tractor. Het zal toch niet…? Jawel, het is onze kanofournisseur! Nu wordt ook duidelijk dat we niet de enige zijn die vanmiddag de Niers zullen gaan bedwingen. Het lijkt erop dat de plaatselijke sociale werkplaats deze dag ook voor een kanotochtje uitgekozen heeft. In de treinbankjes neemt een uitgelaten groep koninkrijksgenoten plaats waarvan soms moeilijk te zeggen valt of het gewone Limburgers of zwakbegaafde medemensen betreft.
In het kermistreintje gaat het met z’n allen naar de opstapplek, een warme rijwind in het gezicht. De kano’s liggen al klaar. Het instappen leidt tot uitbundige hilariteit in onverstaanbaar dialect, met name wanneer ook de meer zwaarlijvige groepsleden hun lichaam in het wankele vaartuig deponeren.
Wij informeren naar de routemogelijkheden. Die blijken simpel: steeds stroomafwaarts, tot we weer bij Gennep aanlanden. Het gebied de andere kant op, richting Duitse grens, is streng beschermd en strikt verboden.