Loosdrechtse Plassen
mysterieuze moerassen, stille watervlaktes
De dampen trekken op boven de kale velden. Winter in Holland laat zich zien van haar beste kant wanneer de reis zich vanuit het theatrale station Overvecht per bus richting het noorden beweegt. In het gezelschap van een oudere dame en een wijze chauffeur brengt het busje ons op de oude dijk te Loosdrecht.
Daar aangekomen ontmoeten wij een man die ons doodslot lijkt te voorzien. Het is onze kanoverhuurder. ‘Zijn jullie van plan de Loosdrechtse Plassen op te gaan? Levensgevaarlijk met dit koude weer! Op het open water staan behoorlijke golven! Jullie willen toch nog niet dood?’ is slechts een enkel citaat uit zijn arsenaal van opfleurende opmerkingen. Ons idee de Loosdrechtse Plassen op te kanoën blijkt minder gebruikelijk dan gedacht. De kano’s die hier worden verhuurd komen normaal gesproken niet verder dan de voorliggende plas Vuntus.
‘Hebben jullie wel een lunchpakketje meegenomen?’ vraagt de verhuurder nog bezorgd, terwijl hij in zijn kantoortje naar het lang niet gebruikte bonnenboekje zoekt. Ondanks de twijfels aangaande onze levensgevaarlijke kano-onderneming, schat hij onze overlevingskansen vooralsnog hoog genoeg in om een handreiking te doen voor onze lugubere plannen. Dit nadat de bon opgesteld en betaald is. Op een kaart duidt hij een alternatieve route aan die ook over de Loosdrechtse Plassen gaat. Onze eigen kaart is helaas te klein, waardoor de route er net niet helemaal op past. Maar ach, hoe moeilijk kan het zijn? Vol goede moed plonst de knalrode kano het water in.
Voordat de weidse plassen van Loosdrecht worden verkend gaat onze route allereerst over de Vuntus. Na slechts een honderdtal meters gevaren te hebben slaat het noodlot reeds toe: de kaart wordt door een windvlaag uit de kano geslingerd en belandt in het koude water. Gelukkig zijn we in staat het lot te keren en vissen de kaart weer leesbaar uit het water. Onze reis zet zich voort door de moerasbossen van de Drie Kampjes. De kaart blijkt hier onontbeerlijk te zijn: Natuurmonumenten heeft met dit mysterieuze moeras een waar stukje wildernis in bezit, waar zelfs ons het navigeren een enkele keer moeilijk valt.
De rust van het dampende Vuntus-gebied is als een stille zondagmorgen. De zon speelt vandaag dan hier dan daar; nu weer gaat ze zacht over het water, dan weer spiegelt ze fel de watergolfjes tegen onze boeg. Met haar fletse lichtstralen tussen de bomen dringend, veranderen de lage en bladloze ooibossen langs de waterkant in een nevelig heksenbos. Door de lage kade en hoge waterstand biedt de kano een sublieme mogelijkheid om deze witte heksen over de drassige bodem tussen de bomen te zien kruipen.