Veluwemeer
…bij wijze van inleiding
De eerste keer dat ik in een kano zat, moet op het Veluwemeer geweest zijn. Dat was met wijlen oom Piet en nog zonder broer 2. Oom Piet had recent het kanovaren ontdekt, en op zijn uitnodiging zouden we gezamenlijk het randmeer tussen Elburg en Harderwijk gaan verkennen.
Op de grote kanodag pikt hij mij in zijn roestbruine Volkswagen Passaat op van het station, de lange Canadees vastgebonden op het dak. Op naar het Veluwemeer, over halfverharde, zonbevlekte landweggetjes, langs houtwallen, kleine stroken bos en weiden met zwartbonte koeien. Ergens achter Hulshorst bereiken we de oeverlanden van het Veluwemeer. Parallel aan de kustlijn lopen bescheiden, met duindoorn begroeide zandheuveltjes. De oude duinen van de Zuiderzee.
Pas bij ‘Jachthaven Oude Pol’ kunnen we met de auto bij de oever komen. We stappen uit en laten de kano te water. Het randmeer is bladstil en kraakhelder. Verbazend ondiep ook. Buiten de vaargeul voor zwaardere scheepvaart reikt het zonbeschenen tapijt van groene waterplanten tot aan enkele centimeters onder onze kiel. Kleine paadjes van onbekende waterbewoners meanderen er als valleien doorheen, nu en dan gegarneerd met kalkige witte uitwerpselen.
‘Zwanekeutels,’ zegt Oom Piet.
De kano snijdt fluks door het water. Als twee indianen uit The Last of the Mohicans zitten we tussen de boorden. Een heerlijk najaarszonnetje schijnt.
Gesprekken over de techniek en ethiek van het vissen.
Opsnuiven van licht en lucht zoals dat alleen na augustus bestaat.
Op het naaktstrand aan de Flevolandse oever loopt een solitaire figuur. De laatste naaktrecreant van het jaar. Even voor Elburg steekt aan onze kant van het Veluwemeer plots een kleine, met kort gras begroeide aanlegplaats het water in. Er staat een eenzaam bankje op. In de struiken erachter een verlaten vakantiehuisje. We leggen aan en eten een portie pemmican op het eenzame bankje.
Op de terugweg passeren we drie kleine eilandjes. Op het kleinste – ‘Vogeleiland,’ zegt Oom Piet – besluiten we te landen. Vele jaren en enige controverse met broer 2 later zou overigens onomstotelijk vast komen te staan dat het minieme eilandje eigenlijk ‘De Kwak’ heet. Maar Vogeleiland of niet, beschermd natuurgebied is het kleine eilandje wel degelijk. Streng verboden voor bezoekers.