Linge
romantiek & diarree
De bomen hangen vol rood-gele appeltjes: het is herfst in de Betuwe. Voor ons als doorgewinterde kanoërs kon het uiteraard niet uitblijven: de Linge staat op het programma vandaag, de befaamde kronkelende waterloop die wijd en zijd geprezen wordt als de Nederlandse kanorivier bij uitstek. Vooral tijdens de lente, wanneer de omgeving wordt omgetoverd in een wit-roze deken van welriekende fruitbloesems. Wij gaan echter in het najaar; de tijd dat de zomer doorzindert en appels de takken zwaar doen doorbuigen. Broer 1 heeft zich namelijk ontplooid als Poolse appelplukker. Omdat het af en toe tijd is voor nieuwe initiatieven besluit broer 2 bovendien een vriend en vriendin mee te nemen. Krap een maand later zou deze vriendin uitgroeien tot diens grote liefde! Het spreekt dan ook vanzelf dat deze tocht in zijn herinnering achter roze gordijnen van versnelde hartkloppingen is blijven hangen. Voor broer 1 ligt dit wat anders. Het kanoavontuur zal hem vooral bijblijven vanwege een acute aanval van liquide schijterij en de talrijke benauwenissen hieraan verbonden.
De tocht begint vanaf de verblijfplaats van de appelplukkende broer: een grote bungalowtent op een camping nabij Buren. Vanaf station Geldermalsen is deze plek bereikbaar met de auto. Een duivelsrit in broers oude vehikel door stille dorpen, rode stoplichten en karakteristieke landweggetjes doet ons wennen aan het benauwde bewegen van de kano.
Als gebruikelijk stappen we de Canadees in. De vrienden van broer 2 hebben hier duidelijk minder ervaring mee en al gauw blijkt hun aanwezigheid onnaspeurbaar. De ervaren kracht is ze al binnen vijf minuten uit het oog verloren. Omdat de camping niet direct aan de Linge ligt, peddelen we eerst over een naamloze boerensloot en komen vandaar uit in de Korn. Het traject van deze rivier, welke vanaf Buren naar de Linge voert, wordt in de kanoliteratuur vaak beschreven als zo mogelijk nog mooier dan de Linge zelf. Wij varen echter niet meer dan enkele tientallen meters over de Korn, te kort om hierover enig oordeel te vellen.
De Linge zelf is een leuk slingerend riviertje met een gevarieerde omgeving. Hoewel er geen bomen bloeien, het uitzicht vaak wordt ontnomen door dijkjes en het gebied per fiets eigenlijk veel beter is te overzien, geeft de tocht ons toch een mooie impressie van een Hollandse nazomerdag in een rustieke omgeving. Wanneer het constante plonzen van onze peddels even verpoost, kunnen de vrienden in de andere kano ons weer bijhalen. Een vervallen fabriek in Geldermalsen trekt onze aandacht en met de kano blijkt het mogelijk de hekken te ontwijken en het afgesloten terrein te bereiken. Spanning en Sensatie! Grote, afbrokkelende silo’s en voorgoed stilgezette jakobsladders getuigen van een roerender verleden waarin landbouwproducten uit de regio hier af en aan werden gevoerd.