Vermoeid Achter mijn ogen branden de tranen en ik weet niet of dit het is waar ik al jaren naar zoek maar elke overwinning die ik boek wordt vergruist tot een gemis en leidt tot eindeloos tanen Wat een ander zegt spreekt mij niet meer aan enkel in haar woorden die angst verwoordden wil ik meegaan totdat ik mijn fout heb weerlegd Dagen genoeg om te vergeten genoeg lucht om te hopen maar jou heb ik nog niet gevonden en wat anderen ook verbonden door hun woorden geschonden misschien is deze liefde al verlopen een nieuwe kans geheten Wachten is je beste kans of is vechten voor je bestaan maar de keus valt niet mee elke dag neem ik nu een tree te moe om verder te gaan blijf ik hier even staan en zie hoe ik verder dans