Stilnachtleven Wat hij in zijn ongeloof bedacht is het stille streven naar meer en verzacht zijn hele leven Want waar hij liep hij voelde hoe hij sliep en wachtte op zijn ontwaken iets wat zijn hart zou raken En midden in die nacht bij volle maan als het kan spreekt zij zacht weet wat jij vermant Zeeën genoeg om waarheid in te dopen en te geloven in wat hem spijt vandaar die tijd daarom gedijt in dit gebroken beleid