Samenvallen Deze ochtend werd ik wakker wreef de nacht uit mijn ogen voelde me flink bedrogen want ik leek nog steeds te dromen toen ik jou voelde Ver weg ben je dichtbij voel ik je en langzaam groeien jij en ik ineen voelen elkaar gloeien Met bonzend hart behoor ik jou telkens toe wil ik hier blijven maar vraag telkens hoe Eén gedachte bindt mij wordt even alles kan ik niet meer loslaten: dat ben jij Meer dan ik verwachtte liever dan ik had toen ik je nog niet zo zag zo veel mooier lachte jij naar mij Een ontwaken waar ik nooit meer wil slapen door jou te zien mezelf te begrijpen en jou misschien Mijn armen om jou sluiten dus je beter te horen verloren woorden geen kans te geven om te gaan slaan op ons samenzijn