Rechtdoor Een weerzien met een spiegel hard en ongenaakbaar wat een woorden, wat een pijn zo lijkt het schijnbaar of zo zou het zijn Haar woorden laten gedachten maken mij geheel vrij en als een bloem in het beton als pijn in je zij die je wel eens verassen kan Die gesel die mijn rug recht vlijmscherp fakirbed ik leer te leven, leer te geven dat ik het niet alleen red en nooit alleen heb geschreven Ik vergaap me aan haar laat me niet te kort hier vol voor haar staan als een nieuw gebod zonder reden van bestaan