Levenseiland Ik luister zonder te horen als het ruisen van de zee elk woord gaat verloren ik drijf rustig mee Hopend op een eiland soms bewoond meestal is er niemand voor al deze tochten nooit beloond Omringd door dampen drijvend in een overgang van water en gas in zee en mist niets om aan vast te klampen nooit wetend waar ik heenging en waar ik was Obstakels opdoemend uit de mist laat gezien, hard geraakt vervult mijn hoofd tot het gist en schaduwen tot hel licht maakt Velen dobberen net als ik anderen bleven op eilanden maar bij die laatsten zie ik steeds weer die blik van hartverscheurende branden Zal ik ooit vaste land bereiken? eilanden stromen over bij vloed bewoners drijven dan enkel nog als lijken ik zoek land tegen de watergloed