Denkbeeldig Staar mij niet langer aan als ik wegdroom laat mij gaan in die denkstroom van stormachtige gedachten Nog even wil ik daar blijven overpeinzend rusten mijn demonen verdrijven herinneringen die mij kustten weer innig beleven Natuurlijk is het een vlucht en uitstellen van wat moet Maar laat mij deze zucht die me zo goed doet en dan zal ik komen Je veel meer geven dan je vragen zult want dat uit liefde beleven is zonder enige schuld meer delen en opnemen Een sterk pleidooi voor liefde en leven een samenzijn zo mooi en zonder toekomstbeven dat het enkel schijnt Niet werkelijk bestaat behalve in die omgang zo lang je die niet verlaat ben je voor niet-zijn niet bang en hebt zelfs geen begrip daarvan