Busrit kale takken schrapen grauw gruis uit de lucht Een bus ontkomt opnieuw in deze wintermiddag aan het natuurterreur Ik aan het raam verkeer in mineur De takken rijten in mij hart en ingewanden en al het gruis voor handen flets en kletsnat de weg, de wereld mijn blik vertroebelt da dagen te kort in droevigheid gestort Wat zo'n dag doet is groter dan zomerzon De troubles met pijn weggevaagd uit mij en buitengewoon schoon