Avondzon Beschijnt mijn gezicht de warme stralen richten mijn zicht weerhoudt van dwalen de dapperen in het donker Heerlijk de avonden zonder besef van tijd zo vroeg als zij opstonden zo laat zij zich neervlijt zonder haast Dichtend in geel lijkt zij mijn vriend de stralen die ik steel door woorden verdiend die samen dansen licht lijkt ´s avonds te dralen nog niet weg van de mensen te willen verdwalen maar vastgehouden door hun warmte Zo schrijf ik langzaam glij zin na zin voel me bestaan uit zon en zinnen herinneringen