Afrika Vanavond zwoel gevoel laat me zien Een lege plek ontdaan van verf Door reclamestickers vage beloftes die enkel nu iets lijken te bereiken door onder mijn schoen te blijven plakken Namen mee in hun val die oude verf lieten achter een blanke paal Een verkeerslicht met zo’n teken Doorgaan? Stoppen? Of twijfelend rennen Of stilstaan: het kon! Maar nu niet meer De vorm is Afrika Reclame tegen haar leegheid maar die plek vult mijn hart met medeleven