Achttien Een zelfontworpen illusie lijkt mij verder te doen dwalen en leidt tot geen conclusie Maar een aannemen van liefde verlost mij van het oordelend zwaard dat mij doorkliefde Leven naar dat mij gegeven brengt me tot grote hoogten; laat me veilig duistere diepten overleven Zo blijf ik me op licht richten en plaats ik mijn voeten voorzichtig om Zijn sporen te dichten Als ik val zonder angst wordt ik omhoog getrokken tot de wereld danst Geen leugen van iets buiten van verzinsels en lang vertelde fabels niets kan waarheid stuiten